مقدار فلزات سنگین در عضله میگوی سفید هندی Fennerpenaeus indicus

با توجه به اهمیت بررسی آلودگی­های مربوط به فلزات سنگین در آبزیان خوراکی بدلیل احتمال تجمع فلزات سنگین و همچنین بعنوان شاخصی از آلودگی آبها، تعداد 30 عدد از میگوهای سفید هندی صید شده از آبهای نواحی بندر ماهشهر ( آبان ماه سال 1389) تهیه و از منظر میزان وجود برخی از فلز سنگین مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج حاصل از آنالیز نمونه­ها نشان داد که میانگین مقدار کادمیوم، کروم، مس، آهن، جیوه، منگنز، نیکل، سرب و روی در بافت عضلۀ میگوی سفید هندی به ترتیب 079/0، 139/0، 69/3، 34/3، 413/0، 146/0، 129/0، 724/0 و 47/6 میکروگرم بر گرم وزن خشک (جیوه بر حسب میکروگرم بر گرم وزن تر اندازه­گیری شد) بوده و فلز روی و کادمیوم به ترتیب بیشترین و کمترین غلظت را در بین میگوهای مورد بررسی دارند. مقایسۀ نتایج حاصله با حد مجاز تعیین شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) در خصوص فلزات سنگین در آبزیان، نشان داد که به استثناء نیکل، تمامی فلزات مورد بررسی کمتر از حد مجاز تعیین شده می‌باشند، اما با توجه به آنکه برخی از فلزات سنگین بسیار خطرناک برای سلامتی مصرف­کنندگان (مانند جیوه) نزدیک به حد اعلام شده هستند، به منظور ارزیابی دقیق­تر مخاطرات ناشی از ورود بیش از حد چنین فلزاتی به مصرف کننده، می­بایست سایر منابع دریافت و تعداد دفعات مصرف گونۀ مذکور نیز بررسی گردد.